De tijd vliegt en inmiddels ben ik 38 weken zwanger! De buik is opeens flink gegroeid en de vraag of ik er klaar voor ben komt regelmatig voorbij

De laatste loodjes zijn begonnen, ik ben hoogzwanger en ons kindje kan nu ieder moment geboren worden. Uit de meest diverse hoeken krijg ik vragen over mijn zwangerschap. De vraag of ik er klaar voor ben komt nu het meest voor, nu mijn buik echt flink gegroeid is. En mijn antwoord? “Nee”. En dan kijken mensen je heel verbaasd aan. Ben je ooit echt klaar voor zoiets?

NESTELDRANG

Toen ik nog niet in verwachting was, had ik allerlei ideeën hoe het zou zijn zodra je wel zwanger bent. Het bleek allemaal niet te kloppen, grotendeels door mijn slechte start. Het eerste trimester heb ik alleen maar ziek in bed gelegen zo ongeveer, echt genieten was dat niet. Het standaard plaatje van een zwangere vrouw is dolgelukkig, perfect rond buikje en wat kwaaltjes bleek ook niet waar. Het hoort er allemaal bij, hoorde ik overal om mij heen. Me aanstellen was geen optie, dus dat ziek zijn nam ik voor lief. Maar waarom had ik dan niet die drang om alles in week 20 spic en span te hebben?

Normaal ben ik goed georganiseerd en heb ik het liefst alles in een excel documentje op een rijtje. Vervolgens vink ik alles af wat er gedaan is en worden de belangrijke punten nog even rood gearceerd. In dit geval niet. Ik denk dat ik mijn portie nesteldrang gemist heb? Dus pas ergens in week 34 ben ik begonnen met zoeken naar leuke en originele merken voor de baby en het kamertje.

lees ook: 35 WEKEN ZWANGER & WAAROM HET ZO LANG DUURDE VOOR IK EEN UPDATE SCHREEF

Inmiddels ben ik 38 weken zwanger en voel ik me de afgelopen week best schuldig omdat ik nog zoveel doe. Mensen vragen me steeds of ik wel genoeg rust neem en of ik wel goed voor mezelf zorg. Zo vaak, dat ik er zelf ook aan begon te twijfelen. De afgelopen twee weken hebben we bergen werk verzet, Dennis en ik. Maar als er iets is wat ik heb geleerd de afgelopen twee jaar tijdens mijn burn out, is het luisteren naar mijn lichaam. En daar dan ook vertrouwen in hebben!

Dus ja, ik neem genoeg rust. Doe elke dag een beetje en niet alles tegelijk. Als het teveel wordt, dan vraag ik om hulp. Ik heb me niet verdiept in zwangerschap door boeken te lezen, maar de laatste week toch wat vaker online artikelen gelezen. Daar werd vermeld dat je juist tegen het einde van de zwangerschap een enorme nesteldrang kunt hebben en vol energie. Zie je, ben ik toch niet zo gek!

LAST MINUTE KLUSSEN

De meest belangrijke dingen hadden we wel in werk gezet. Zo had ik een wiegje wat we moesten opknappen, waar we tijdig mee zijn begonnen. De kast in de babykamer hebben we op maat gemaakt en we zijn absoluut geen klussers dus dat werkt niet echt motiverend. Een halve echtscheiding verder, kast voor 80% af en dan ophikken tegen het afwerken. Ook hebben we zelf een radiatorombouw gemaakt wat tot op het laatste plintje goed ging, maar die ene plint moeten we al drie weken afwerken.

Het schilderwerk moest Dennis tussendoor doen in de vrije weekenden en die waren ook schaars. Ook dingen als kasten uitruimen, plek vrijmaken en puinruimen was nodig. Vorige week hebben we eindelijk alles afgemaakt en lijkt het erop alsof alles nu klaar is.

Het klinkt misschien heel cliché, maar het is toch altijd meer werk dan je verwacht. Veel dingen die we hebben gedaan zijn ook achterstallige werkzaamheden die we tijdens de verhuizing direct op hadden moeten pakken. Voor je het weet woon je ergens alweer drie jaar en staan die dozen er nog. Het is dan nu eindelijk klaar en dat voelt zó goed! Eerlijk is eerlijk, hoe verder in de zwangerschap hoe vermoeiender het is. Omdat het kamertje niet af was voelde het alsof het stil toch stond en ik nog alle tijd had. Nu alles zo’n beetje af lijkt te zijn en de baby medisch gezien ook, geeft het ook een soort rust. Nu mag ze komen.

NOG EVEN TUSSENDOOR, ONZE BABYMOON

Om eerlijk te zijn was ik tot halverwege november overal nog aardig rustig over. Er moest nog wel wat gebeuren maar dat zouden we ‘nog wel doen’. Zoals ik al aangaf, de tijd vliegt en al die kleine klusjes bleken opeens een gigantische berg werk te zijn! Begin november is mijn verlof officieel begonnen en dus had Dennis een weekje vrijgenomen.

We zouden er nog even tussenuit gaan, een heuse babymoon zoals ze dat noemen. Denemarken leek ons wel leuk, zoals ik al eerder aangaf op mijn instastories. Toen we de gynaecoloog vroegen of dit een goed idee was kregen we een verhaal in plaats van een antwoord. In plaats van een duidelijk antwoord vertelde hij hoe zijn vrouw tijdens een weekend weg met 35 weken was bevallen. Hij kon er nog net op tijd zelf bij zijn!

lees ook: TIJDENS DE BABYMOON CHILLEN IN LUXE IN PLUSSIZE PYJAMA & VOEDINGS BH

Het verhaal van de gynaecoloog begon toch aan me te knagen. Ik kon me niet overgeven aan ‘lekker even weg’ met de gedachte dat de baby zomaar kon komen en er nog zoveel moest gebeuren. Met pijn in mijn hart vertelde ik Dennis mijn zorgen en besloten we om de mouwen op te stropen. Dus we zijn begonnen aan de uitgestelde klusjes die ik eerder al beschreef. Ook zijn we toen begonnen aan het kiezen van een kaartje, een adressenlijst opstellen, het wassen van de babykleertjes.

Het inrichten van de babykamer, spijkertjes in de muur en plankjes op de wand. Dat soort dingen, iets wat we uitstelden of gewoon geen tijd voor namen. Het voelde zo goed toen het eenmaal af was! Tijd om te genieten van rust, want toen pas kon ik mijn hoofd vrij maken van alles. We besloten naar een chic hotel te gaan, net aan de grens. Heerlijk was het!

38 WEKEN, ER KLAAR VOOR?

Je zou dus denken, als alles nu dan echt af is, ben je er dan ook helemaal klaar voor? Nee. Hoe kan ik klaar zijn voor iets wat ik nog nooit heb meegemaakt? I’m as ready as I’ll ever be.

Het lijkt me geweldig om ons kindje voor het eerst te ontmoeten, maar de weg er naartoe, dat lijkt me iets minder om naar uit te kijken. Begrijp me niet verkeerd, van mij mag de bevalling nu elk moment beginnen, maar het is wel iets waar ik met gezonde zenuwen naar uitkijk. Pijn doet het sowieso, hoeveel pijn, dat valt nog te bezien. Hoe ik er mee omga, hoe het verloopt en of alles goed gaat is een kwestie van afwachten. Iets wat ik moeilijk vind, geen controle te hebben over de situatie. En toch weet ik dat het allemaal goed komt!

Geen enkele bevalling is hetzelfde en dus kan ik ook niet weten hoe dit zal verlopen. Mijn focus is op het einddoel en dat is ons kindje gezond op de wereld brengen. Daarna volgen er nog genoeg zorgen en perikelen, een vermoeiende periode vol nieuwe ervaringen. Iets waar we ons enorm op verheugen en tegelijkertijd natuurlijk ook erg spannend vinden. Het is, zoals ik al schreef met de bekendmaking, ons grootste avontuur ooit!

VOLG JE ME OP MIJN NIEUWE INSTAGRAM ACCOUNT?