Wat als je gezicht opeens je gezicht niet meer is? Even stortte mijn wereld in toen de plek op mijn voorhoofd bleef groeien!

Een klein bultje wat steeds groter werd. Zo erg, dat ik er hoofdpijn van kreeg en er zelfs voor naar de huisarts ging, die overigens niet met heel goed nieuws kwam. Als het niet heelde, zou het chirurgisch weggesneden moeten worden. Er schoten allerlei gedachtes door mijn hoofd heen. Van de meest enge scenarios waarbij ik al kruipende rupsen uit mijn oog zag kruipen, tot aan denken dat mijn hoofd zou opzwellen en nooit meer goed zou komen. Vorige week had ik de schrik van mijn leven! Een beauty blog, maar dan anders.

paniek!

Dat wat begon met een pukkeltje bleek iets heel anders. Ja, echte paniek ervoer ik vorige week toen ik een bult kreeg op mijn hoofd. Niet op zo maar een plek, nee echt midden op mijn bakkes. Het begon op een vrijdag toen ik dacht dat ik een pukkel had. Op zaterdag ging ik foto’s maken en mijn voorhoofd voelde niet fijn, het ging ontsteken. Oke, dat kan gebeuren dacht ik nog, er toch teveel aangezeten? Aangezien ik last heb van vochtbuitjes en ontstekingen op mijn kin ging ik er vanuit dat dit ook zoiets was. Ik liet het met rust, maar maakte mijn gezicht nóg beter schoon. Elke ochtend en elke avond, soms scrubde ik en soms maakte ik het schoon met een elektrische borstel, ik gebruik de Philips Visapure. Achteraf de grootste fout!

Wat blijkt, je huid te goed verzorgen bestaat dus ook. Naast dat ik het schoon hield, gebruikte ik ook een make up primer met alcohol erin, want ik dacht, dat ontsmet zo lekker. Ik gebruikte wel make up en ook op de plek, maar ook mijn kwasten hield ik goed schoon. Eigenlijk ben ik nog nooit zo voorzichtig omgegaan met alles schoonhouden, alsof ik het aanvoelde misschien? Hieronder zie je een foto die ik zondags maakte, eigelijk niks aan de hand op het eerste gezicht. Wel voelde het al wat ontstoken aan en begon het pijn te doen.

geen pukkel, wat dan wel?

De bult op mijn hoofd werd alsmaar dikker en deed op een gegeven zo’n pijn wanneer ik het aanraakte. Uitknijpen als een puist lukte ook niet. Het bleef maar dikker worden, mijn zijaanzicht was een eenhoorn, echt waar. Opeens was het woensdag -ja zo gaat het in mijn leven soms- en ik bedacht me dat het toch niet gezond was dat ik er zo lang mee liep. Bovendien had ik er ontzettend hoofdpijn van, naast dat ik mijn wenkbrauwen niet eens meer omhoog kon doen van de pijn. Ik belde de assistente van mijn huisarts of ik nu hypochonder was of dat het toch iets was? Donderdagochtend kon ik terecht en ik verwachtte dat ik zou worden uitgelachen om dat simpele pukkeltje wat gewoon rust nodig had.

Ik legde uit wat ik allemaal deed en de huisarts was verbaasd hoe schoon ik er mee om was gegaan en vertelde dat scrubben en een borstel niet heel handig was geweest. Mijn voorhoofd was inmiddels een gigantische bult, en dat terwijl er normaal een deuk in mijn voorhoofd zit (een soort kommetje, ontstaan na een ongelukje met een honkbalknuppel). Enfin, het bleek een ontstoken talg klier (waarschijnlijk) te zijn. Iets wat je dus niet kunt uitknijpen en ook niet weg kunt scrubben! Ook werd me verteld dat dit meestal een litteken blijft wat wellicht moet worden weggesneden. Worst case scenario voor een meisje als ik! Ik stapte over op antibiotica en ’s nachts sliep ik met zalf + pleister, heel sexy.

eenhoorn

Even tijdelijk er uitzien als een eenhoorn trek ik nog wel, maar nadat ik weg liep bij de huisarts zonk het erin. Wat nu als het medicijn niet aanslaat? Wat nu als ik het zo hard geschrobd heb dat het nooit meer glad en mooi wordt? Is mijn ijdelheid mijn ondergang geworden, naja dat van mijn gezicht dan? Het zette me aan het denken en ik kwam tot twee conclusies: 1) ja ik ben ontzettend ijdel en ik doe er alles aan om daarin gelukkig te zijn. 2) ik ben eigenlijk ontzettend blij met die kop van mij. Dus lieve toet, wordt alsjeblieft zo snel mogelijk weer de oude. Ik mis je!

Inmiddels ben ik begonnen met een speciaal zalfje en heb ik ook een spoed kuurtje gekregen. Hopelijk slaat het aan en gaat de zwelling en dus de pijn zo snel mogelijk weg. Dus als je afvraagt wat ik ga doen, ik zit elke minuut van de dag te duimen dat het geen litteken blijft. Tenslotte heb ik al een deuk en flinke jaap in mijn voorhoofd en dat vond ik eigenlijk wel genoeg!

huidige status

Inmiddels is het alweer woensdag, een week nadat het op z’n ergst was. De antibiotica heeft aangeslagen en de zalf heeft ook geholpen, elke ochtend werd het iets minder. Op dit moment is de ontsteking, of althans de pijn, verdwenen. Wel zit er nog een bobbel, alsof er een balletje onder mijn voorhoofd zit. Ook is het nog wat rood, en moet het rust krijgen. Wanneer ik make up draag ziet niet iedereen het meteen, dus dat scheelt weer. Nu duimen dat het straks verdwenen is en ik geen chirurg hoef te zien hiervoor.

Eigenlijk heb ik nooit heel erg last van pukkels of puistjes gehad. Dat ik dan op mijn 35ste zo’n ontsteking krijg, ja dan weet ik me echt geen raad hoor. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Ik besloot hierover te schrijven om je te informeren, ik wist helemaal niet dat dat kon, een ontstoken talgklier. Nou ja, niet op mijn gezicht. Het doet enorm veel pijn, is lelijk, het is vervelend en erger nog, het kan een litteken achterlaten. Wees er dus bewust van, want het kan overal op je lichaam ontstaan. Natuurlijk bij mij weer op mijn voorhoofd, een beetje jammer.

Inmiddels is het helemaal verdwenen, je ziet er niks meer van. Wel kreeg ik de waarschuwing dat zoiets altijd terug kan komen. Ik ben nu in ieder geval heel wat voorzichtiger met met mijn gezicht en bultjes of pukkeltjes. Ook het schoonmaken doe ik nu met zachtere producten. Mijn advies, ga sneller naar de huisarts, zeker wanneer het om je gezicht gaat!

je weet pas wat je hebt, wanneer je bang bent het te verliezen