hoe gaat het met me: over mijn nieuwe werk, hernia en blogdip

Het is af en aan stil geweest op het blog en social media. Echt een simpele uitleg heb ik niet, dus tijd voor een update hoe het met me gaat

Kort en misschien minder smeuïg dan verwacht: het gaat heel goed met me. Ik deel veel over mijn leven, zowel de positieve wendingen als de negatieve. De stilte op het blog is een combinatie van gebrek aan tijd en daardoor ook inspiratie.

positief blijven is hard werken

Sinds covid-19 onze levens beïnvloed is het soms lastiger om positief te blijven. In het begin was inkomen een probleem, omdat ik als freelancer aanzienlijk minder opdrachten had. Dat geeft onbewust toch meer stress dan je op dat moment doorhebt. Ook kreeg ik een terugval van pijn aan mijn hernia en moest ik terug aan de medicatie. Iets waar ik enorm van baalde, want continue pijn hebben heeft op de lange duur ook mentaal impact.

Niet dat ik ooit verwacht had iets positiefs over mijn burn out te kunnen schrijven is er dan toch. In die periode heb ik geleerd om naar mijn lijf te luisteren en vertrouwen te hebben dat het goed komt, wat er ook aan de hand is. In plaats van te focussen op het negatieve ging ik actief iets doen waar ik blij van werd.

lees ook: bekennen van mijn burn out

family & quality time

Waar ik enorm van genoten heb is meer tijd doorbrengen met Charlotte. Samen wandelen in het bos, naar de speeltuin of rondfietsen op mijn mamafiets. Ook als gezin doen we veel meer met z’n drietjes, want Dennis werkt al die maanden thuis. Samen ontbijten, al is het maar tien minuutjes. Het ochtendritueel met Charlotte met z’n drietjes doen, nu Dennis niet meer om 6:00 uur ’s morgens al in de auto hoeft te zitten. Kleine momentjes die we normaal alleen in het weekend samen hebben.

In deze periode is ze zo veranderd, van dreumes naar meisje die babbelt, eisen stelt en commandeert. De weken vlogen voorbij, van geen oppas naar langzaam meer oppas. En zo ontstond er ook weer meer tijd voor mezelf en mijn werk. Toch was die vrijheid geen garantie voor inspiratie en dus wachtte ik rustig af tot ik vanzelf weer behoefte zou krijgen voor schrijven, en dat duurde langer dan gedacht.

van weinig werk naar bijna fulltime aan de bak

Begin dit jaar werd ik gevraagd voor een freelance klus voor een paar uurtjes per week. Ontzettend leuk en tegelijkertijd heel spannend. Het is alweer even geleden sinds ik een volledige baan heb gehad, zeker op dit gebied maar ik begon met frisse moed. Ik heb inmiddels een hele goed band met mijn opdrachtgever en mijn takenpakket groeide aldoor. Inmiddels werk ik bijna fulltime. Net als bij elk ander modebedrijf zijn er piek-momenten waardoor ik aan andere werkzaamheden niet toe ben gekomen.

wat doe ik als freelancer? ik werk al jaren als product developer & inkoper van dameskleding. Dat houdt in dat ik de volledige ontwikkeling opvolg vanaf de schets van de ontwerpster tot aan de kleding op de winkelvloer komt. Van stoffen, kleuren van de stiksels tot aan de juiste leverancier kiezen en onderhandelingen is wat ik opvolg.

Hier op het blog stond het leven dus even stil. De tijd die ik over heb stop in mijn gezin, samen iets leuks doen en even doorwaaien is echt veel belangrijker dan een mooie foto maken. Ik heb ook een tijd niet gemist, maar daarover zitten en nadenken was niet nodig. Er volledig mee stoppen kan ik niet. Ik vind mijn blog, het schrijven van artikelen en maken van foto’s veel te leuk!

combineren kun je leren

De grote uitdaging is om mijn nieuwe werk te combineren met mijn blog. Daar waarbij ik voorheen tussendoor mijn artikelen schreef en foto’s maakte, ben ik nu aan het werk. Het voordeel én het nadeel aan freelance werken is dat je je eigen uren kunt bepalen, maar de klassieke ‘wie het hardst roept krijgt als eerste antwoord‘ is nu van toepassing. En dat ga ik veranderen: ik ga tijd inplannen voor mijn blog. Dat is mijn passie, mijn uit-de-hand-gelopen hobby en waar ik waar ik mijn creativiteit in kwijt kan.

Het belangrijkste wat ik niet ga doen is aan mezelf voorbij gaan. Dat houdt dus in dat ik mijn grenzen duidelijk moet stellen, met name naar mezelf toe. Niet onnodig overwerken, maar hulp inschakelen. Geen beloftes maken die me benauwen en alles opschrijven in mijn agenda. Het hele jaar heb ik altijd opgeschreven wat ik ging doen en heb gedaan, inclusief fijne herinneringen aan de ontwikkeling van Charlotte. Ook voor het nieuwe jaar ga ik weer aan de slag met zo’n fijne ouderwetse handgeschreven agenda.

lees ook: dit is mijn agenda die ik elke dag gebruik

Dit is artikel is wel heel serieus he? Het is een opsomming van alles wat er gebeurd is en wat voor impact het op me heeft gehad. In de dagelijkse gang van zaken is het natuurlijk anders. We doen maar wat! En ondertussen proberen we er van te genieten.

liefs, Josine