Tijdens mijn zwangerschap vroeg ik mezelf allerlei vragen. Dingen die je niet kunt weten en gewoon moet ervaren of vragen die nu totaal onbelangrijk lijken. Twee jaar na de zwangerschap beantwoord ik de vragen
In December ben ik bevallen en in de aanloop naar Charlotte’s verjaardag denk ik terug aan mijn zwangerschap en de afgelopen tijd. Met een glimlach op mijn gezicht denk ik dan terug aan alles wat er gebeurde, wat ik dacht en hoe ik me voelde. Vragen die toen heel belangrijk leken zijn inmiddels beantwoord. Een paar vragen vind ik leuk om te bespreken. Misschien ook wel heel herkenbaar voor andere zwangere mama’s.
wat is ontzwangeren en hoe lang duurt het?
Ik vond de term ontzwangeren zo vreemd, want wat betekent het nu precies? Hoe lang duurt het en wat moet ik ervan verwachten? Je leest overal tips over hoe je zo snel mogelijk weer back in shape komt na je bevalling. Hoezo wil ik dat, ik ben allang blij dat mijn lijf dit wonder heeft verricht. Waarom staat daar nu weer iets tegenover?
lees ook: body neutraal zwanger, je groeiende lijf leren accepteren
In praktijk snap ik dat het gaat om hoe je lijf terug gaat naar de originele vorm. Alhoewel ik van mening ben dat je nooit terug de oude wordt, maar een nieuwe versie van jezelf. Dat geldt voor elke heftige verandering, dus moeder worden lijkt mij daar ook onder vallen. Maar terug naar ontzwangeren. Negen maanden op, negen maanden af. Nou nee hoor. Ik denk nu na twee jaar dat ik me weer mezelf voel. In mijn lijf, mentaal en als mens.
zal ik ooit iets willen ondernemen zonder kindje? Hoe laat je los?
Wanneer ik zonder haar ben mis ik haar en wanneer ik met haar ben, snak ik naar een moment voor mezelf. Een herkenbaar gevoel voor de meeste moeders. De balans vinden tussen jezelf op nummer één te zetten of je kind vind ik echt een uitdaging, maar lijkt steeds beter te gaan.
Toen ik mijn verlof in ging had ik geen baan waar ik naar terug zou keren. Dit was heel fijn gezien mijn keizersnede want ik kon langer werken aan mijn herstel. Zeker na die traumatische kraamweek was dat een welkome extra tijd. Charlotte was vier maanden toen ik voor het eerst het gevoel kreeg dat ik tijd voor mezelf wilde. We schreven haar in op het kinderdagverblijf en al snel volgende ‘het normale leven’ met een baan en een ritme.
komt het ooit nog goed met mijn haar?
Tijdens de zwangerschap had ik echt een geweldige bos met haar. Iets wat ik enorm waardeerde, want mijn haar is in de laatste tien jaar echt aanzienlijk dunner geworden. Ook na de bevalling zat het nog een tijdje heel goed. Zodra ik stopte met borstvoeding geven na ruim drie maanden begon het uit te vallen. Met name vooraan had ik echt inhammen en lege plekken. Ik vond dat echt heel erg. Na een periode van terug groeiend haar is het nu grotendeels weer aangegroeid en voel het weer als normaal.
vergeet je alle nare dingen rondom de bevalling echt?
Echt vergeten ben ik het niet, mijn bevalling. Wel ben ik blij dat ik direct erna alles heb opgeschreven want al die details zou ik nu echt niet meer weten. Ik denk niet meer aan de narigheid rondom de bevalling. Het is eerder een soort vrede wat ik er mee heb besloten want in plaats van denken aan het avontuur, kijk ik naar het eindresultaat. Dat kleine, eigenwijze meisje is onderdeel van ons gezin.
tip schrijf na je bevalling alles op. In een schriftje, in je telefoon of in een bericht naar iemand. Veel mooie, pure en emotionele woorden lees je er in terug die je later misschien niet zo snel zou gebruiken.
ik verdiep me niet in het ritme van een baby en ga er blanco is, is dat verstandig?
Van de gedachte dat ik me eerst moet verdiepen in de verschillende theorieën over baby’s werd ik al moe. Ik ben een type die zich overal wel deels in kan vinden, dus hoe weet je dan of je het juiste leest? Met een open hart er volledig voor gaan, dat werd mijn tactiek. Of wel onze tactiek.
In de eerste maanden deelde ik veel op mijn inktgram pagina over de perikelen rondom het moederschap. Op de vragen die ik stelde kreeg ik zoveel fijne, oprechte antwoorden. Voorbeelden en ideeën vanuit de praktijk van ouders die het ook allemaal hadden meegemaakt. Ik las de tips zorgvuldig en paste toe wat voor ons goed voelde en dat werkte enorm goed. Op dat moment realiseerde ik me dat ouders onderling elkaar zo kunnen sterken. Beter dan welk boek dan ook.
Dat gezegd, ik heb een paar hele fijne tips gekregen over onder andere slaapritme en wekkertijd, iets wat direct aansloeg en we een rustig slapend kindje opeens hadden. Fijne informatie en ergens ook heel logisch – waarom is dit geen algemene informatie? Ach, ik heb wel meer gemist in mijn kraamweek.
