Veel nieuws, dus tijd voor een persoonlijke update. Er is zoveel gebeurd. Zo zijn we afgelopen maand verhuisd en deelde ik met de wereld dat we in verwachting zijn!

Wat heb ik het schrijven gemist! Soms begin ik aan een artikel maar krijg ik het niet voor elkaar om het te delen. Deze keer wel, want ik heb zoveel mooi nieuws dat ik het echt wil delen! De afgelopen maanden is er zoveel gebeurd. Omdat ik al een tijd geen persoonlijke blogs heb gedeeld vind ik het een grote stap. Maar al deze leuke nieuwtjes vond ik een goed begin om het weer op te pakken.

verhuisd!

Eind vorig jaar kwam er spontaan een huis op ons pad. We waren op slag verliefd en binnen twee weken hebben we het gekocht en was alles rond. Ons eigen huis kwam te koop te staan en ook dat verliep snel, wel met wat haken en ogen, maar eindgoed al goed. Op 1 mei kregen we de sleutel van ons nieuwe huis en halverwege juni trokken we er in.

We zitten nog tussen enkele dozen, maar het grootste gedeelte is gedaan. Deze week wordt onze nieuwe keuken geplaatst en ook voor de badkamer hebben we plannen. Maar alles op z’n eigen tijd, want echt snel gaat het helaas niet. We zijn zo blij met ons nieuwe huis, het is bijna twee keer zo groot als ons vorige huis. Daar waren we echt aan toe, maar een huis in onze style van begin 1900 is niet zo makkelijk te vinden. Maar hier voelen we ons thuis, zo fijn.

in verwachting

Halverwege februari kwamen we er achter dat ik net in verwachting was. Dolblij waren we, dus we maakten een afspraak bij de verloskundige praktijk voor een eerste echo. Zo spannend allemaal, want ik ben tenslotte al 41 jaar. We waren er vroeg bij want we waren net aan 8 weken in verwachting; inmiddels ben ik al ruim over de helpt en kan ik mijn baby bump echt niet meer verstoppen.

zo maakte ik het bekend op instagram (pak je zakdoek!)

Het heeft even geduurd voor ik klaar was om het te delen online. Naast dat we ontzettend druk waren met inpakken, opruimen, ouders zijn van een kleuter van 4 en ook nog eens werken. Vanaf week 9 werd ik steeds zieker. Net zoals bij mijn eerste zwangerschap was dat niet flink misselijk ’s morgens en weer gaan. Nee, ik kon echt niet meer functioneren. Ik kon alleen maar apathisch op de bank zitten en wachten tot de dag voorbij was zodat ik weer naar mijn bed kon.

zwangerschapsziekte

De dagen waren erg lang en saai, ik kon niks en voelde me continue ellendig. Ik was flink misselijk, de hele dag door, maar hoefde gelukkig niet effectief over te geven (wel kokhalzen etc). Daarnaast had ik geen eetlust, kon ik weinig drinken verdragen en werd ik alsmaar slapper. Ik ging ’s avonds tegelijk met mijn dochter naar bed om 20 uur en was nog steeds moe en zwak ’s morgens als ik weer wakker werd.

lees ook: dik & zwanger, de fabels & de feiten

Al gauw kwam ik erachter dat het extreme ziek zijn niet zo maar was, maar een naam heeft. Deze zwangerschapsziekte heet HG, dat staat voor Hyperemesis Gravidarum. Eerst bagatelliseerde ik het nog en dacht ik dat ik gewoon ziek was, ook omdat ik mijn eten -ondanks ik amper at- wel binnen kon houden Tot ik me er in ging verdiepen. Tranen van herkenning, eindelijk stond ergens wat ik steeds ervaarde. Ik voelde me zo onbegrepen en alleen, want iedereen probeert je op te beuren door te zeggen “ah ja dat eerste trimester, even volhouden” maar na 25 weken is het nog steeds zo. Ik heb droge HG, een mildere vorm, maar nog steeds ziek.

alles voor het goede doel

Die wolk, daar zit ik nog niet op. Maar ik probeer wel van zoveel mogelijk mooie momenten te genieten. Van die eerste schopjes in week 15. Of de medische echo met 20 weken waarop we te horen kregen dat alles goed gaat met deze mini. Dat ik nog bijna elke dag ziek ben, of zwakke momenten heb, die horen erbij. Voor het goede doel, zeg ik steeds tegen mezelf.

Dat de verhuizing iets langzamer gaat dan gehoopt, dat is dan maar zo. Inmiddels is het schoolvakantie voor onze dochter en proberen we een combinatie te maken van klussen en leuke dingen doen, afgewisseld met werk. Niet de zomer die we gepland hadden, maar wel een mooie zomer!

liefs, Josine