Een flinke portie hormonen, een veranderend lichaam met als voorbeeld de ‘perfecte’ zwangere vrouw: slank, een rond bolletje als zwangerschapsbuik en helemaal happy!

Zwanger zijn is niet niks! In het begin is het een staatsgeheim gepaard met een flinke dosis ochtendmisselijkheid. Met een beetje mazzel blijft het bij die kwaaltjes. De hormonen shot is ook iets waar je mee om moet leren gaan, evenals de vermoeidheid. Vervolgens wanneer je het naar buiten brengt wordt je volop gefeliciteerd en je vertelt dat je er van moet genieten. Dan krijg je van iedereen te horen wat je vooral wel of niet moet doen. Wat volgt met de start van een horror verhaal over bevallingen en dan halverwege wordt afgekapt omdat ze je toch die details willen besparen.

onzeker

Al vrij snel veranderde mijn lichaam tijdens de zwangerschap. Niet zo zeer dat je een duidelijke zwangerschapsbuik kon zien; de kleine heeft blijkbaar genoeg ruimte. Toch merk je dat alles anders functioneert, dat gaat heel langzaam en geleidelijk. In de eerste maanden was ik ontzettend ziek en wist ik niet hoe ik me moest voelen, behalve zwak en zielig. Daar kon ik me niet over uiten, want we wilden de zwangerschap pas na de bekende 12 weken bekend maken. Thuis dokteren is iets wat ik zelden doe, dus ik vertrouwde op de verloskundige en mijn huisarts. In het tweede trimester, zoals dat dan heet, voelde ik me langzaam iets beter maar er was nog weinig te zien van die zwangerschapsbuik.

lees ook: van groot geheim naar delen met de wereld 

Toen ik zo ziek was heb ik minder goed voor mezelf gezorgd. Ik kon gewoon weg niks eten en dat wat ik at, moest zo voedzaam mogelijk zijn. Bewegen lukte ook haast niet, ik nam zelfs een tijdelijk abonnement bij de sportschool in de hoop me beter te voelen. Niks hielp en ik voelde me schuldig tegenover onze baby. Doe ik alles goed? Horen deze klachten, of ligt het aan mij? Wat doe ik verkeerd? Allerlei onzekerheden spoken door je hoofd, beïnvloed door de hormonen. Want wanneer weet je nu of iets ‘normaal’ is of niet? Ik besloot te vertrouwen op de kracht van mijn lichaam en de natuurlijke weg van zwangerschap. Al kostte me dat heel veel energie, om die gedachten positief om te zetten. Zeker omdat er nergens voorbeelden zijn of verhalen van mensen als ik.

geen voorbeeld ‘als ik’

Inmiddels ben ik het gewend om geen voorbeeld ‘als ik’ tegen te komen, wanneer ik iets op zoek over doodnormale onderwerpen. Je ziet altijd een afbeelding van een slanke, blije vrouw. Het perfecte plaatje. Eigelijk is het niet anders dan alle andere facetten van vrouwen in de media. Ze zijn allemaal perfect in verhouding, een witte huidskleur, een volle bos met haar en helemaal happy: zo ook de zwangere vrouw. Ik heb er nooit zo bij stil gestaan, tot mijn zwangerschap. Er ontbreekt een flinke portie diversiteit in het zwangerschapswereldje.

“er ontbreekt een flinke portie diversiteit in het zwangerschapswereldje”

Niet op bloggers niveau overigens, er zijn een heleboel verschillende leuke mama’s die hun verhalen online delen. Ik bedoel echt in de media. Op de officiële websites, in de folders, op facebook, overal. Zoek een willekeurige pagina op, bekijk de folders over zwangerschap of zie de afbeeldingen van grote bedrijven op social media. Tijdens mijn zwangerschap realiseer ik me eigenlijk hoe vreemd het is, anno 2018, dat er zo weinig diversiteit is in de media. En dus ook op dit gebied, nergens zag ik een zwangerschapsbuik die leek op die van mij.

Het was me eigenlijk nooit eerder opgevallen omdat ik er helemaal niet mee bezig was. Nooit zie je de andere type vrouwen in de media, bijvoorbeeld een volle vrouw die zwanger is. Of iemand zoals ik, met een andere vorm buik. Er bestaat wel degelijk een schoonheidsideaal onder zwangere vrouwen, iets waar mijn nekharen van overeind gaan staan. Zoiets wonderlijks zou toch nooit beoordeeld moeten worden met een meetlint der schoonheid?

de perikelen van de zwangerschapsbuik

Toen ik klein was dacht ik dus altijd dat wanneer een vrouw bevalt, dat de buik dan als een soort plump pudding in elkaar zou vallen. Dat klinkt natuurlijk hilarisch -althans, vind ik- maar ik voelde me erg onnozel toen iemand me vertelde dat dat niet zo gings. Eigelijk voelde ik me weer precies zo, toen ik erachter kwam dat een zwangerschapsbuik helemaal niet altijd perfect rond is!

Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat elke vrouw een ander lijf heeft en dat het er anders uit kan zien. Zo draagt de ene vrouw de buik naar voren en de andere vrouw wat meer rondom, zullen we maar zeggen. De bakerpraatjes daar rondom maar even niet aan te kaarten. Ook blaast de ene vrouw volledig op door al het vocht wat er vast gehouden wordt en de ander heeft nergens last van. Ook is er de zwangerschapsstriem, de groeiende borsten en de gewichtstoename. Logisch, allemaal.

niemand heeft me ooit verteld over de C- en de B-buik! Huh?

In het onzwangere leven heb ik een B-buik, een niet-gladde, ronde buik met een plooi in het midden rond de navel. Het zijaanzicht is als het ware een B, waarbij soms de curves van de boven- of onderkant groter of kleiner kan zijn. De C-buik is een ronde buik, zonder plooien, rollen of deuken. Inmiddels weet ik dat een buik niet meer instort na de bevalling. Wel ging ik er vanuit dat elke vrouw zo’n perfect rond buikje krijgt. Of althans, stond ik niet stil bij andere opties. Ik voelde me genept!

lees ook: feiten & fabels over zwanger met overgewicht

Heel even moest ik mezelf hervatten, want ik had me al helemaal voorgesteld om eindelijk eens strakke jurkjes aan te trekken en trots te zijn op die buik. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn lichaam, maar mijn buik is toch wel iets wat ik voorheen graag wat verdoezelde. Althans, niet pontificaal wilde accentueren, laat ik het zo zeggen. De b buik was in mijn geval makkelijk te verdoezelen, met een panty hoog opgetrokken of een wielrenbroekje onder mijn jurkjes. Niet iets wat ik heel bewust deed, want shape wear draag ik bijvoorbeeld niet. Waar het op neer kwam is eigenlijk opnieuw leren houden van een deel van mijn lichaam, wat toch al een tere plek was.

“waar het op neer kwam is eigenlijk opnieuw leren houden van een deel van mijn lichaam”

Voor mijn zwangerschap was ik me er wel van bewust dat mijn buik niet glad was, maar ik realiseerde me niet wat voor een impact dat zou kunnen hebben op een zwanger lijf. Tenslotte was het een lange tijd niet eens te zien dat ik zwanger was. Dachten mensen gewoon dat ik daar voller was in plaats van een zwangerschapsbuik. Ook dat is natuurlijk niet altijd even leuk, het is toch iets waar je trots op bent! Inmiddels waardeer ik mijn buik, het is tenslotte de plek waar mijn kindje groeit, waar een wonder plaatsvind. Het is iets wat mij al te goed besef en daardoor mijn buik voor lief neem, in welke vorm dan ook!

mijn nieuwe lijf

Als ik ergens niet mee bezig ben, is het bedenken hoe mijn lijf er uit zal zien na de zwangerschap. Ik heb me eigenlijk direct gerealiseerd dat dit waarschijnlijk anders zal zijn dan voor de zwangerschap. En dan is oké, het ondergaat nu zo’n grote transformatie. Zoals ze zeggen, negen maanden zwanger en dan negen maanden ontzwangeren. Dat zal voor mij niet anders zijn en die tijd gun ik mijn lijf ook. Ik ben me daar bewust van en probeer daar ook oprecht en realistisch in te zijn naar mezelf toe. Ook dan zal ik weer opnieuw mijn lijf moeten gaan accepteren zoals het is; althans dat verwacht ik.

lees ook: body neutraal zwanger zijn: mijn tips

Wat mij erg stoort is dezelfde media die het gebrek aan diversiteit laat zien, ook ons vertelt hoe we die kilo’s zo snel mogelijk kwijtraken na de bevalling. Wie is daar nu mee bezig? Het is meer dan logisch dat je je gewicht in de gaten houd tijdens de zwangerschap. Afvallen (lijnen) is uit den boze en teveel aankomen is schijnbaar ook niet goed, een gezonde check is dan ook geen probleem. Maar nu al panisch bezig zijn met de aangekomen kilo’s lijkt me niet gezond. Toch wordt ook dat ontzettend gepromoot. Ik heb voorgenomen om mijn lijf de tijd te geven om te herstellen en die zwangerschapsbuik te leren waarderen. Hopelijk kan ik dat mentaal straks ook zo bekijken.

hoe keek jij aan tegen je zwangerschapsbuik?

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door JOSINE WILLE she/her (@thebiggerblog)