Wij verwachten een kindje! Wat voelde dat bevrijdend, om na zoveel weken van zwijgen het eindelijk hardop te kunnen zeggen. Het was echt een groot geheim de afgelopen weken!

Mocht je mijn vlog nog niet hebben gezien, bekijk deze dan eerst voor je mijn blog leest:

over tijd

Ik was net over tijd en voelde me zo ontzettend anders. Echt goed omschrijven kan ik het niet, maar ik wist dat er iets aan de hand was. We deden de test ’s avonds omdat we zo nieuwsgierig waren. Een licht, wazig streepje op een goedkope test van Action. Was het waar? In de gebruiksaanwijzing stond dat elke vorm van-streepje klopte. De volgende ochtend nogmaals getest en toen was het duidelijk. En knal roze streepje! We zijn in verwachting.

Dat was even schrikken, zoveel emoties gaan er door je heen op dat moment. Ook weer iets wat ik moeilijk kan omschrijven behalve zo samenvattend: een emotionele rollercoaster. Eigenlijk wist ik totaal niet wat er moet gebeuren wanneer je zwanger blijkt te zijn. Zo verantwoordelijk Miepje als ik ben ging ik direct op zoek naar een verloskundige praktijk om alles in gang te zetten. Dat leek me logisch. We konden snel terecht en ik bleek zes weken in verwachting.

11 weken doodziek

Zoals ik al vertelde in mijn vlog, werd ik zo ongeveer direct ziek. Het bleef niet bij ochtendmisselijkheid, nee ik was 24 uur per dag beroerd. Het werd alsmaar erger en erger, ik kon niks meer eten en werd zo slap dat ik amper de trap nog op kon. Ook dat was een aardige mindfuck want je wilt meteen alles ‘goed’ doen om een kindje gezond in je lichaam te laten groeien en dat ging gewoon niet. Ik verloor flink wat gewicht, er was nul buik te zien en ik was alleen maar ziek.

Zo begon ik met een homeopathisch middel tegen misselijkheid, maar dat werkte niet. Ik ging naar de huisarts en vroeg om ‘echte’ medicijnen, want ik trok het niet meer. Dat was even zoeken, je mag niet alles wanneer je in verwachting bent. Uiteindelijk kreeg ik een sterk middel, waar ik zo weinig mogelijk van nam door de pillen te breken in kwartjes en goed naar mijn lichaam te luisteren. Ik knapte niet op; werd er ontzettend moe van. Naast slap en lusteloos dus nu ook continue moe en aan het slapen. Alle afspraken zei ik af, leuke blog samenwerkingen weigerde ik met een stomme smoes en dat was 11 weken mijn situatie. Vreselijk vond ik het en echt genieten kon ik niet.

Inmiddels had ik bloed af laten nemen voor de NIPT test waarbij je kunt laten onderzoeken of je kindje geen (of zeer weinig kans) heeft op een bepaald syndroom. Na een week kwamen de resultaten binnen en bleek alles negatief, het kindje lijkt in orde te zijn. Ik was inmiddels 13 weken in verwachting! Inmiddels ging ik me ook iets beter voelen, kon ik iets meer eten en ging het iets beter. Eindelijk een beetje positiviteit! We besloten het na anderhalve week te vertellen, want dat was een weekend dat we onze families konden bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan en wat een leuke ervaring was dat zeg. Verbaasd en dolgelukkig, zo was ieders reactie te omschrijven.

rust in mijn hoofd (en lichaam)

Vanaf dat punt konden we het ook vrienden en familie gaan vertellen. Ik hoefde niet meer te liegen over hoe ik me voelde en alleen dat al was zo bevrijdend. Het voelt namelijk als keihard liegen, wanneer mensen zo met je begaan zijn en je maar blijft vertellen dat je ook niet snapt waar het vandaan komt. Natuurlijk begrijpt iedereen mijn situatie, maar na zoveel weken isolatie en beroerd zijn is die wolk ver te zoeken. Dus voor het eerst in al die maanden voelde het pas echt alsof we een kindje zouden krijgen. Dat was dus eigenlijk ook pas het moment dat we er van konden genieten.

In de weken erop heb ik afgesproken met familie en vrienden om het mooie nieuws te brengen. Dat kostte me meer tijd dan verwacht, maar we genoten er volop van. Van Nieuw Zeeland, tot Spanje, tot Equador tot aan Amsterdam, we hebben alles afgebeld! Inmiddels ben ik 22 weken in verwachting en klaar om het met de hele wereld te delen. Ik deel heel veel op mijn blog, ook regelmatig persoonlijk verhalen. Dit was iets wat ik eventjes voor me wilde houden, maar nu niet meer. Ready to tell the world! 

the bigger blog

Als jullie me al langer volgen dan weet je dat ik altijd heb gezegd dat the bigger blog niet staat voor een maatje meer (bigger) maar voor alomvattend. Ik weet nog niet hoe ik mijn zwangerschap ga vertalen naar mijn blogs. Wat ik allemaal zal gaan delen en niet. Ik hoor ook graag wat jullie leuk vinden om te lezen natuurlijk! Voor nu zal ik sowieso mijn zwangerschaps outfits gaan delen, want je kunt het meisje niet uit de mode halen he? Ook zal ik regelmatig updates schrijven over body positivity en hoe overgewicht samengaat met zwanger zijn. Op instagram deel ik regelmatig foto’s van looks, of op insta stories. Volg me daar ook, of op Facebook en zo blijf je altijd op de hoogte.

Liefs, Josine